Tag Archives: علیرضا روشن

. از لیــوان‌هــا، بــه لیــوان شکستــه، فکــر مــی‌کنــی!     از آدم‌هــا، بــه کســی کــه از دســت داده‌ای، بــه کســی کــه بــدســت نیــاورده‌ای!     همیشــه، چیــزی کــه نیســت، بهتــر اســت . . .

آنجا که تو ایستاده‌ای همیشه پاییز است همیشه برگ‌ها می‌ریزند همیشه بادها خاک را بلند می‌کنند و غم را می‌نشانند آنجا که تو ایستاده‌ای ای من با تو هستم آدم تنها خودش را «تو» خطاب می‌کند 

. عطــر تــو در هــواســت!     مــی‌آیــی یــا رفتــه‌ای؟!