Tag Archives: احمد شاملو

. در خلوتِ روشـن با تو گریـسته‌ام برایِ خاطـرِ زنده‌گـان،   و در گـورسـتانِ تاریـک با تو خـوانده‌ام زیبـاتریـنِ ســرودها را زیرا که مـرده‌گانِ این سـال عاشــق‌تریـنِ زنـده‌گان بـوده‌اند.

. وقتی عقیـده، عـقده خـوانده مــی‌شـود و نـور چــراغ در آب، مهــتاب تلقـی! و متـانت زمیــن زیر بــرف یــخ مـی‌زند . . . آن‌ وقت اســت کـه نان از یتیـم خــانه مــی‌دزدیم، و مــی‌فهمیم . . . که دزد اشـتباه چاپـی درد اسـت!