علیرضا روشن

. از لیــوان‌هــا، بــه لیــوان شکستــه، فکــر مــی‌کنــی!     از آدم‌هــا، بــه کســی کــه از دســت داده‌ای، بــه کســی کــه بــدســت نیــاورده‌ای!     همیشــه، چیــزی کــه نیســت، بهتــر…

آنجا كه تو ايستاده‌ای هميشه پاييز است هميشه برگ‌ها می‌ريزند هميشه بادها خاک را بلند مي‌كنند و غم را می‌نشانند آنجا كه تو ايستاده‌ای ای من با تو هستم آدم…

. عطــر تــو در هــواســت!     مــی‌آيــی يــا رفتــه‌ای؟!