شعر، هنر و ادبیات 22 سپتامبر, 2012 0 تنهایی . . . آنجا كه تو ايستادهای هميشه پاييز است هميشه برگها میريزند هميشه بادها خاک را بلند ميكنند و غم را مینشانند آنجا كه تو ايستادهای ای من با تو هستمآدم تنهاخودش را «تو» خطاب میكند . . .Share Article: پاییز, شعر, علیرضا روشن
