تنهایی . . .

آنجا که تو ایستاده‌ای
همیشه پاییز است
همیشه برگ‌ها می‌ریزند
همیشه بادها
خاک را بلند می‌کنند و غم را
می‌نشانند
آنجا که تو ایستاده‌ای ای من
با تو هستم

آدم تنها

خودش را «تو» خطاب می‌کند